Als ik over mezelf praat, merk ik dat ik altijd dorst heb naar verbinding. Niet alleen met anderen, maar ook met mezelf. En eerlijk is eerlijk: ik wist altijd heel goed hoe ik mensen een goed gevoel kon geven. Soms voelt dat bijna als een superkracht. Maar de echte magie zit niet in dat kleine gebaar of complimentje de echte magie is die warme, liefdevolle verbinding die zo diep binnenkomt dat je hart er een vreugdedansje van maakt.
Weet je wat ik altijd heb gehad? Dorst naar verbinding. En nee, niet die dorst die je oplost met een spa rood of een cappuccino. Ik bedoel dat soort dorst dat dieper gaat. Met anderen, maar ook met mezelf. Ik was/ ben altijd retegoed in mensen een goed gevoel geven. Soms leek het bijna een superkracht. Maar de échte magie?
Add comment
Comments